En casa en los Países Bajos
Blijf op de hoogte en volg Wiert
01 Februari 2014 | Uruguay, Paysandú
Na vierenhalve maand in Uruguay ben ik donderdag avond weer op Schiphol gearriveerd. Het was een heel mooie tijd in Uruguay, maar ik moet zeggen dat ik ook wel blij ben om weer thuis te zijn. De snert, stamppot en (bewaarde) oliebollen smaken weer goed!
De afgelopen tijd ben ik in Uruguay vooral bezig geweest om mijn verslag af te maken. Hier had ik ruimschoots tijd voor, maar zoals dat meestal gaat moest de laatste week nog veel werk gebeuren. Maar gelukkig is alles praktisch af en moet ik alleen nog een eindgesprek hebben in Wageningen.
Op dit moment vergelijk ik eigenlijk alles in Nederland met Uruguay. Het weer is natuurlijk het meest opvallende verschil. De week voordat ik vertrok richting Nederland heeft het kwik in Paysandu nog de 46 graden bereikt (gelukkig begon het de dagen daarna te regenen en was het overdag zo’n 30 graden). Dus het besneeuwde Groningen is wel even een overgang! Verder valt vooral op hoe goed en efficiënt de meeste dingen in Nederland eigenlijk geregeld zijn. Op Schiphol kun je direct een treinkaartje kopen bij een automaat op de plek waar je koffer van de band komt, in Uruguay rijden geen treinen. En op de snelweg kun je met een gerust hart 130 rijden zonder angst voor kuilen, andere weggebruikers (met paard-en-wagen) of auto’s die het plotseling begeven (in Uruguay hebben ze geen APK, dus alle auto’s die in Nederland total-loss worden verklaard gaan daar heen en worden met plakband en touwtjes opgeknapt).
Het was ook een nostalgisch moment om weer te douchen mét een douchekop. Toch best wel een mooie uitvinding, zo’n ding.
Hoewel veel dingen in Nederland dus beter geregeld zijn is de vriendelijkheid van de mensen in Uruguay echt onovertroffen. Bijvoorbeeld, twee studenten met wie ik een paar dagen had samengewerkt wilden nog afscheid nemen voordat ik terug ging naar Nederland. Helaas hadden ze vakantie en waren ze niet in Paysandú. Ik ging er dus vanuit dat ik hun niet weer zou zien, dan maar even bellen dacht ik. Maar in Montevideo had ik 7 uur tijd tussen aankomst van mijn bus uit Paysandu en vertrek van mijn vliegtuig. Toen hebben de twee studenten een dag vrij genomen van hun werk en hebben mij nog het één en ander van Montevideo laten zien. Onder andere hun universiteit en het parlementsgebouw en daarna hebben ze me naar het vliegveld gebracht.
Hoewel ik dit natuurlijk erg leuk vond voelde ik me ook wel een beetje bezwaard. Maar ze stonden erop en ze verzekerden me dat het was absoluut niet nodig om me druk te maken. Dus ik zie het maar als een typisch Uruguayan-style afsluiting van mijn stage. “Don’t worry, maak je niet druk”. Het geeft duidelijk aan dat de mensen in Uruguay goed om me gedacht hebben en er alles aan gedaan hebben om het me naar de zin te maken.
En ook iedereen in Nederland heel erg bedankt voor alle reacties en berichtjes. Het was ook leuk om op de hoogte te blijven van alle Nederlandse belevenissen! Muchas gracias!
Saludos!
Wiert
De afgelopen tijd ben ik in Uruguay vooral bezig geweest om mijn verslag af te maken. Hier had ik ruimschoots tijd voor, maar zoals dat meestal gaat moest de laatste week nog veel werk gebeuren. Maar gelukkig is alles praktisch af en moet ik alleen nog een eindgesprek hebben in Wageningen.
Op dit moment vergelijk ik eigenlijk alles in Nederland met Uruguay. Het weer is natuurlijk het meest opvallende verschil. De week voordat ik vertrok richting Nederland heeft het kwik in Paysandu nog de 46 graden bereikt (gelukkig begon het de dagen daarna te regenen en was het overdag zo’n 30 graden). Dus het besneeuwde Groningen is wel even een overgang! Verder valt vooral op hoe goed en efficiënt de meeste dingen in Nederland eigenlijk geregeld zijn. Op Schiphol kun je direct een treinkaartje kopen bij een automaat op de plek waar je koffer van de band komt, in Uruguay rijden geen treinen. En op de snelweg kun je met een gerust hart 130 rijden zonder angst voor kuilen, andere weggebruikers (met paard-en-wagen) of auto’s die het plotseling begeven (in Uruguay hebben ze geen APK, dus alle auto’s die in Nederland total-loss worden verklaard gaan daar heen en worden met plakband en touwtjes opgeknapt).
Het was ook een nostalgisch moment om weer te douchen mét een douchekop. Toch best wel een mooie uitvinding, zo’n ding.
Hoewel veel dingen in Nederland dus beter geregeld zijn is de vriendelijkheid van de mensen in Uruguay echt onovertroffen. Bijvoorbeeld, twee studenten met wie ik een paar dagen had samengewerkt wilden nog afscheid nemen voordat ik terug ging naar Nederland. Helaas hadden ze vakantie en waren ze niet in Paysandú. Ik ging er dus vanuit dat ik hun niet weer zou zien, dan maar even bellen dacht ik. Maar in Montevideo had ik 7 uur tijd tussen aankomst van mijn bus uit Paysandu en vertrek van mijn vliegtuig. Toen hebben de twee studenten een dag vrij genomen van hun werk en hebben mij nog het één en ander van Montevideo laten zien. Onder andere hun universiteit en het parlementsgebouw en daarna hebben ze me naar het vliegveld gebracht.
Hoewel ik dit natuurlijk erg leuk vond voelde ik me ook wel een beetje bezwaard. Maar ze stonden erop en ze verzekerden me dat het was absoluut niet nodig om me druk te maken. Dus ik zie het maar als een typisch Uruguayan-style afsluiting van mijn stage. “Don’t worry, maak je niet druk”. Het geeft duidelijk aan dat de mensen in Uruguay goed om me gedacht hebben en er alles aan gedaan hebben om het me naar de zin te maken.
En ook iedereen in Nederland heel erg bedankt voor alle reacties en berichtjes. Het was ook leuk om op de hoogte te blijven van alle Nederlandse belevenissen! Muchas gracias!
Saludos!
Wiert
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
