Kalm aan
Blijf op de hoogte en volg Wiert
19 Oktober 2013 | Uruguay, Paysandú
De afgelopen weken heb ik wat meer van de omgeving gezien. Samen met Ramiro (een medewerker) moest ik naar een paar proefveldjes in tarwe bij een boer 150 km verderop. Verder ben ik met een excursie van de studenten mee geweest naar een boerderij en afgelopen donderdag ben ik naar Paraná in Argentinië geweest.
De dag met Ramiro was ook een mooie illustratie van het cultuurverschil met Nederland. We moesten dus naar een paar proefveldjes bij een boer 150 km verderop land om wat metingen te doen en om een middel tegen schimmels te spuiten. Deze proefveldjes lagen in tarwe.
We zouden om 7 uur 's ochtends vertrekken, dus ik stond netjes om 7 uur klaar om weg te gaan. Ramiro er om kwart over zeven aanzetten. Geen probleem natuurlijk, maar wel typisch voor de mensen hier. Vervolgens moesten we nog alle benodigde spullen bij elkaar zoeken. Dit duurde ongeveer een half uur. Toen bleek dat het middel dat we moesten spuiten niet aanwezig was. Dus wij hebben 2 rondjes gelopen over het terrein hier bij allemaal verschillende mensen langs, en uiteindelijk hebben we een ander (vergelijkbaar) middel meegekregen om te spuiten. Maar voor een wetenschappelijke proef is dit niet echt bevorderlijk. We gingen uiteindelijk twee uur later weg dan gepland. Toen we bij de boer in het veld stonden bleken de eerste 2 veldjes van de 5 geen tarwe maar gerst te zijn. Bij het uitzetten van de proef hadden ze niet goed gekeken welk gewas er stond en dus waren die twee veldjes waardeloos. Verder ging de rugspuit om de veldjes mee te spuiten ook nog halverwege kapot, dus we hadden uiteindelijk 300 km gereden om een verkeerd middel op een verkeerd gewas te spuiten. De tarwe veldjes hebben we niet kunnen bespuiten, omdat toen de rugspuit al stuk was.
Dit is de manier zoals hier (een gedeelte van het) onderzoek gedaan wordt. In Nederland zijn we gewend verder vooruit te plannen en meer voor te bereiden. Dat lijkt altijd heel normaal en logisch, maar als je hier een kijkje neemt snap je waarom Wageningen (blijkbaar) uniek is en waarom het onderzoek zo'n hoog niveau heeft.
Aan de andere kant heeft iedereen hier altijd tijd voor een praatje. Het grootste cultuur verschil is dus dat alles hier rustiger gaat, wat vandaag niet gebeurd dat kan morgen wel. Mijn huisgenoot vertelde dat het motto van Uruguay is: “don't worry, be happy”. En ook de president van het land, Jose Mujica schijnt geen voorstander te zijn van hard werken. Dit is dus een behoorlijk verschil met Nederland.
De studenten met wie ik op excursie ben geweest zitten in hun vierde jaar en sluiten dit af met een praktisch vak waarbij ze verschillende bedrijven moeten analyseren. De boerderij waar we geweest zijn was de eerste waar ze hun analyse op los mogen laten.
Het was een bedrijf van zo'n 1300 ha met 's winters gewassen als tarwe, gerst, haver en 's zomers soja, mais en sorghum. Vooral soja is een belangrijk gewas. Dit wordt vooral geëxporteerd naar China als veevoer.
Na wat algemene informatie van de boer over zijn bedrijf konden we het veld in om te zien hoe alles er uit zag. De studenten kennen alle ziektes die voorkomen in de gewassen en met een grondboor werd de bodem ook op meerdere plekken bekeken. Dit is allemaal veel praktischer dus dan wat we in Nederland gewend zijn.
Het bedrijf was uniek omdat hier naast stikstof ook andere nutrienten als kunstmest worden gebruikt. Dit is op lang niet alle bedrijven het geval. Daarnaast worden de meeste agrarische producten geëxporteerd, dus op termijn zal hier waarschijnlijk een mesttekort ontstaan.
In afgelopen weekenden heb ik niet veel bijzonders gedaan. Ik heb nog een beetje gewerkt aan mijn onderzoek en voetbal gekeken. Met Gaston, een huisgenoot, en zijn vriendin ben ik in Paysandú wezen eten bij Javier, een jongen die hier ook werkt op de EEMAC.
En afgelopen zondag ben ik met een groep studenten wezen eten bij een restaurantje op loopafstand. De studenten hebben naast geen tv, ook geen keuken en op zondag is de kantine hier gesloten. Daarom moeten ze dus eigenlijk wel uit eten.
Afgelopen week was hier een man uit Frankrijk te gast. Hij gaf een presentatie over hoe je profielkuilen (een gat in de grond om het bodemprofiel te bekijken) kunt gebruiken in onderzoek. Na een presentatie op maandag gingen we dinsdag het veld in om zelf de kuilen te bekijken. Dit was erg interessant en heeft wat raakvlakken met het onderzoek wat ik hier doe, dus ook daarvoor was het erg bruikbaar.
Op donderdag ben ik met Oswaldo, mijn begeleider, en Ramiro naar een symposium in Paraná in Argentinië geweest. Dit was in het Spaans, maar het ging over hetzelfde onderwerp als waar de Fransman het begin van de week hier al over verteld had. Daarom kon ik het toch redelijk volgen. Het was ruim 300 km rijden vanaf hier, dus ik heb direct een gedeelte van het landschap in Argentinië gezien. Het is vergelijkbaar met Uruguay, alleen iets vlakker.
Dit waren wel de belangrijkste belevenissen van de afgelopen weken. Ik ga zo even lunchen en dan genieten van het mooie weer hier. Het is nu zo'n 30 graden met volop zon, beter dan in Nederland denk ik!
Adiós,
Wiert
De dag met Ramiro was ook een mooie illustratie van het cultuurverschil met Nederland. We moesten dus naar een paar proefveldjes bij een boer 150 km verderop land om wat metingen te doen en om een middel tegen schimmels te spuiten. Deze proefveldjes lagen in tarwe.
We zouden om 7 uur 's ochtends vertrekken, dus ik stond netjes om 7 uur klaar om weg te gaan. Ramiro er om kwart over zeven aanzetten. Geen probleem natuurlijk, maar wel typisch voor de mensen hier. Vervolgens moesten we nog alle benodigde spullen bij elkaar zoeken. Dit duurde ongeveer een half uur. Toen bleek dat het middel dat we moesten spuiten niet aanwezig was. Dus wij hebben 2 rondjes gelopen over het terrein hier bij allemaal verschillende mensen langs, en uiteindelijk hebben we een ander (vergelijkbaar) middel meegekregen om te spuiten. Maar voor een wetenschappelijke proef is dit niet echt bevorderlijk. We gingen uiteindelijk twee uur later weg dan gepland. Toen we bij de boer in het veld stonden bleken de eerste 2 veldjes van de 5 geen tarwe maar gerst te zijn. Bij het uitzetten van de proef hadden ze niet goed gekeken welk gewas er stond en dus waren die twee veldjes waardeloos. Verder ging de rugspuit om de veldjes mee te spuiten ook nog halverwege kapot, dus we hadden uiteindelijk 300 km gereden om een verkeerd middel op een verkeerd gewas te spuiten. De tarwe veldjes hebben we niet kunnen bespuiten, omdat toen de rugspuit al stuk was.
Dit is de manier zoals hier (een gedeelte van het) onderzoek gedaan wordt. In Nederland zijn we gewend verder vooruit te plannen en meer voor te bereiden. Dat lijkt altijd heel normaal en logisch, maar als je hier een kijkje neemt snap je waarom Wageningen (blijkbaar) uniek is en waarom het onderzoek zo'n hoog niveau heeft.
Aan de andere kant heeft iedereen hier altijd tijd voor een praatje. Het grootste cultuur verschil is dus dat alles hier rustiger gaat, wat vandaag niet gebeurd dat kan morgen wel. Mijn huisgenoot vertelde dat het motto van Uruguay is: “don't worry, be happy”. En ook de president van het land, Jose Mujica schijnt geen voorstander te zijn van hard werken. Dit is dus een behoorlijk verschil met Nederland.
De studenten met wie ik op excursie ben geweest zitten in hun vierde jaar en sluiten dit af met een praktisch vak waarbij ze verschillende bedrijven moeten analyseren. De boerderij waar we geweest zijn was de eerste waar ze hun analyse op los mogen laten.
Het was een bedrijf van zo'n 1300 ha met 's winters gewassen als tarwe, gerst, haver en 's zomers soja, mais en sorghum. Vooral soja is een belangrijk gewas. Dit wordt vooral geëxporteerd naar China als veevoer.
Na wat algemene informatie van de boer over zijn bedrijf konden we het veld in om te zien hoe alles er uit zag. De studenten kennen alle ziektes die voorkomen in de gewassen en met een grondboor werd de bodem ook op meerdere plekken bekeken. Dit is allemaal veel praktischer dus dan wat we in Nederland gewend zijn.
Het bedrijf was uniek omdat hier naast stikstof ook andere nutrienten als kunstmest worden gebruikt. Dit is op lang niet alle bedrijven het geval. Daarnaast worden de meeste agrarische producten geëxporteerd, dus op termijn zal hier waarschijnlijk een mesttekort ontstaan.
In afgelopen weekenden heb ik niet veel bijzonders gedaan. Ik heb nog een beetje gewerkt aan mijn onderzoek en voetbal gekeken. Met Gaston, een huisgenoot, en zijn vriendin ben ik in Paysandú wezen eten bij Javier, een jongen die hier ook werkt op de EEMAC.
En afgelopen zondag ben ik met een groep studenten wezen eten bij een restaurantje op loopafstand. De studenten hebben naast geen tv, ook geen keuken en op zondag is de kantine hier gesloten. Daarom moeten ze dus eigenlijk wel uit eten.
Afgelopen week was hier een man uit Frankrijk te gast. Hij gaf een presentatie over hoe je profielkuilen (een gat in de grond om het bodemprofiel te bekijken) kunt gebruiken in onderzoek. Na een presentatie op maandag gingen we dinsdag het veld in om zelf de kuilen te bekijken. Dit was erg interessant en heeft wat raakvlakken met het onderzoek wat ik hier doe, dus ook daarvoor was het erg bruikbaar.
Op donderdag ben ik met Oswaldo, mijn begeleider, en Ramiro naar een symposium in Paraná in Argentinië geweest. Dit was in het Spaans, maar het ging over hetzelfde onderwerp als waar de Fransman het begin van de week hier al over verteld had. Daarom kon ik het toch redelijk volgen. Het was ruim 300 km rijden vanaf hier, dus ik heb direct een gedeelte van het landschap in Argentinië gezien. Het is vergelijkbaar met Uruguay, alleen iets vlakker.
Dit waren wel de belangrijkste belevenissen van de afgelopen weken. Ik ga zo even lunchen en dan genieten van het mooie weer hier. Het is nu zo'n 30 graden met volop zon, beter dan in Nederland denk ik!
Adiós,
Wiert
-
19 Oktober 2013 - 21:37
Martin Duisterwinkel:
hallo die Wiert, mooi weer even van je te horen. Succes daar. -
20 Oktober 2013 - 12:01
Christa Pettinga:
Hallo Wiert,
Vanmorgen na de kerkdienst met je ouders gesproken en hoorde dat je het naar de zin hebt in Uruguay.
Fijn om te horen. Hoorde dat je in januari weer terug komt.
Wens je een goede tijd in Uruguay en succes met je studie !
Groeten vanuit Uithuizermeeden,
Christa Pettinga -
20 Oktober 2013 - 13:57
Gretha:
Hoi wiert,
Leuk iets te lezen. Hopelijk praten ze net zo snel of langzaam als ze werken. Dan zijn ze misschien te verstaan.
Groetjes wilko en gretha
-
21 Oktober 2013 - 13:31
Tom:
Klinkt mooi! Al veel gezien en gedaan in een paar weken:) geniet ervan! Goed om wat van je te horen! -
22 Oktober 2013 - 20:29
Martine:
Wiert!
Mooie verhalen, gaat lekker daar dus zo te lezen:) Ik moet toegeven dat ik je bijschriften van de foto's geniaal vind, ze blijven toch Gronings, recht toe recht aan:p
Succes daar en zorg maar dat ze de boel wat beter op orde brengen;)
-
26 November 2013 - 13:19
Joost:
Hallo Wiert,
Ik ben op dit moment in Uruguay en wil hier graag een Nederlandse boer bezoeken. Om te kijken hoe het boeren hier aan toe gaat. Maakt niet uit of het veeteelt, akkerbouw of wijnteelt boer is
Heb je voor mij een adres of meerdere adressen ?
Bedankt.
Groetjes;
Joost
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
